Οι εκθέσεις The design of presumptive tax regimes, OECD Taxation Working Papers no. 59 (2023) και The design of presumptive tax regimes in selected countries, OECD Taxation Working Papers no. 69 (2024) μελετούν τα καθεστώτα τεκμαρτού προσδιορισμού του φόρου εισοδήματος (γνωστά και ως απλουστευμένα φορολογικά καθεστώτα). Οι δύο εκθέσεις παρουσιάζουν στοιχεία σχετικά με τη συμβολή των τεκμηρίων στη φορολογική συμμόρφωση, στη μείωση του κόστους φορολογικής συμμόρφωσης, κ.α.

Ο Victor Thuronyi στην εργασία του, Presumptive taxation of the hard-to-tax, International Studies Program Working Paper 03-25/2003, μελετά τη χρήση μεθόδων τεκμαρτής φορολογίας για τη φορολόγηση φυσικών προσώπων των οποίων τα εισοδήματα είναι δύσκολο να εντοπιστούν.

Οι Alessandro Balestrino και Umberto Galmarini καταπιάνονται με το ερώτημα, αν ο τεκμαρτός προσδιορισμός του φορολογητέου εισοδήματος μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο αναδιανομής του πλούτου, στο On the redistributive properties of presumptive taxation, CESifo W/P 1381/2005.

Η εργασία του Daisy Ogembo, Are presumptive taxes a good option for taxing self-employed professionals?, Journal of Tax Administration vol 5:2/2019, είναι μια πρωτότυπη συμβολή στη βιβλιογραφία σχετικά με το τεκμαρτό προσδιορισμό του εισοδήματος, προτείνοντας ότι τα τεκμήρια μπορούν να είναι χρήσιμες λύσεις για τη φορολόγηση των νεοεισερχομένων, αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, εάν είναι καλά μελετημένα και σχολαστικά σχεδιασμένα.

Το άρθρο Vito Tanzi και Milka Casanegra de Jantscher, Presumptive income taxation: administrative, efficiency and equity aspects, IMF Fiscal Affairs Department 1987, εξετάζει την τεκμαρτή φορολογία εισοδήματος ως μέθοδο προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στις επιπτώσεις της αποτελεσματικότητας των τεκμαρτών φόρων.